Schaduwen van Mariaberg: als niets is wat het lijkt

Een verhalenreeks van 7 spannende afleveringen die zich afspeelt in de wijk Mariaberg

In de mysterieuze straten van Mariaberg ontrafelt zich een verhaal vol geheimen en spanning. Pastoor Gerardus en wijkagent Rietveld runnen samen een complexe drugsoperatie. Ze worden daarbij geassisteerd door de koeriers van het lokale eethuis De Blauwe Nachtegaal. Die rijden af en aan en niemand valt het op dat ze niet enkel snacks vervoeren. Eva woont aan de Ruttensingel en studeert journalistiek aan de universiteit. Ze beleefde eerder al een groots avontuur met in de hoofdrol haar grootvader Bèrke. Ditmaal bindt ze opnieuw de strijd aan met het kwade.

Het verhaal benadrukt dat de goeden niet altijd goed zijn en de slechten niet altijd slecht. Het verbindt ook elementen uit het dagelijks nieuws waarbij de bovenwereld en de onderwereld met elkaar verweven zijn op manieren die elke fantasie overstijgen. Het verhaal weerspiegelt ook de moeite, durf en strijd die het kost om als individu te vechten voor het behoud van een leefbare wijk en dat het belangrijk is dat je daarin niet alleen staat. De daden in de schaduw van de kleine man (of vrouw) vormen uiteindelijk de meest belangrijke en wellicht ondankbare schakel in de opbouw van een leefbare wijk.

Copyright: 'Schaduwen van Mariaberg: als niets is wat het lijkt' behoort toe aan redactie mariaberg.eu 2024. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door printouts, kopieën, of op welke andere manier dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

-'n verhäölselke vaan bij us-

Hoofdstuk 1: de duistere kelder

De klokken van de Mariabergse kerk sloegen middernacht. In de schaduw van de torenhoge gevel aan het Fatimaplein stond een oude man met een verweerd gezicht en een zilveren kruis om zijn nek: pastoor Gerardus. Hij wachtte op zijn partner in crime, wijkagent Rietveld. De pastoor grinnikte zachtjes. Onder het toeziend oog van God en de buurt hadden ze een duister imperium opgebouwd. Beiden hadden het plan opgevat om vervroegd met pensioen te gaan ergens in een warm land. In aanloop naar hun pensioen genoten ze van een uiterst riante levensstijl zonder dat het aan de buitenkant opviel.

Rietveld kwam de kelder binnen via de zijdeur, gevolgd door een koerier in een rode polo van Eethuis De Blauwe Nachtegaal, een populair restaurant aan de rand van de wijk. Het eethuis, beroemd om zijn frieten en snacks fungeerde als dekmantel voor een geoliede operatie. Koeriers bezorgden niet alleen maaltijden, maar ook de drugs van Gerardus en Rietveld. Het was geniaal en riskant tegelijk.

De koerier zette een sporttas op tafel, zwijgend terwijl Rietveld de rits opende. Binnenin lagen stapels bankbiljetten en kleine plastic zakjes gevuld met witte poeder. 

"Alles klopt," zei Rietveld, zijn blik strak op de jongen gericht. "Maar onthoud dit goed: als je ook maar één fout maakt, zorg ik ervoor dat je je koerierstas nooit meer nodig hebt."

De jongen knikte nerveus. Pastoor Gerardus observeerde hem vanuit de schaduw en kneep even in het kruis dat om zijn nek hing. "Rustig aan, Rietveld. Angst is een prima hulpmiddel, maar overdrijf het niet. We willen geen paniekzaaiers."

Rietveld snoof, gaf een korte knik en liet de koerier gaan. Toen de deur achter hem dichtsloeg, glimlachte Gerardus vermoeid. "Dit loopt voorspoedig. Maar pas op. Onze dekmantel mag nooit vallen."

Hoofdstuk 3: de Blauwe Nachtegaal

De volgende ochtend liep Eva door de wijk en stopte bij Eethuis De Blauwe Nachtegaal. Het was een drukke plek, een ontmoetingspunt voor buurtbewoners die kwamen voor friet en snacks. Ze bestelde een koffie en observeerde de bedrijvigheid. Jongens in rode polo’s liepen af en aan, hun scooters geparkeerd in een lange rij voor de deur.

Eva begon een gesprek met een van hen, een jonge jongen genaamd Noah. "Jullie hebben het druk, hè?" vroeg ze met een glimlach.

Noah haalde zijn schouders op. "Altijd, vooral ’s avonds. De buurt houdt van friet."

Ze hield hem nog even aan de praat. "Bezorg je ook vaak in de kerk? Of is dat alleen voor speciale klanten?"

Noah verstijfde een fractie van een seconde, maar herstelde zich snel. "Ik? Nee, ik bezorg alleen friet en snacks. Waarom vraag je dat?"

"Ach, gewoon nieuwsgierigheid," zei Eva luchtig, maar ze wist genoeg. Het was duidelijk dat Noah wist van iets wat hij niet mocht delen.

Hoofdstuk 5: de nachtelijke confrontatie

Eva besloot dat ze meer bewijs nodig had. Op een mistige avond sloop ze naar de kerk. Via een open raam klom ze naar binnen, haar telefoon klaar om opnames te maken. Ze vond de trap naar de kelder en hoorde stemmen.

“De laatste levering van De Blauwe Nachtegaal verliep niet goed,” zei Gerardus. “Noah heeft iets losgelaten tegen een buitenstaander.”

“Dan regelen we dat,” zei Rietveld kortaf. “Maar eerst moeten we de spullen verplaatsen. De politie kan hier elk moment lucht van krijgen.”

Eva’s hart bonkte in haar borstkas. Ze zette haar opname-app aan, maar haar voet gleed over een losse steen, en een klein geluid galmde door de kelder.

“Wat was dat?” riep Rietveld. Hij pakte een zaklamp en liep naar de deur.

Eva rende, met de zaklampstralen achter haar aan. Ze wist net op tijd door het raam te klimmen en weg te sprinten.

Hoofdstuk 7: rechtvaardigheid

Met het bewijs dat Eva had verzameld, deed de politie een inval in de kerk en De Blauwe Nachtegaal. De kelder van de kerk bleek een opslagplaats voor drugs, en de scooters van het eethuis waren een belangrijk transportmiddel.

Gerardus en Rietveld werden gearresteerd, samen met enkele koeriers die betrokken waren bij de handel. De wijk Mariaberg was in shock. De pastoor, een man van God, bleek een misdadiger. De wijkagent, de man die de buurt moest beschermen, had de wet met voeten getreden.

Eva’s verhaal verscheen op de voorpagina van de *Mariabergse Courant*. Het bracht niet alleen gerechtigheid, maar ook hoop: Mariaberg begon aan een moeizame wederopbouw, met de belofte dat deze schaduwen de wijk nooit meer zouden overschaduwen.